Casa Pablo

Warszawa, ul. Grzybowska 5a

W pewien mroźny, zimowy wieczór trafiliśmy w końcu do restauracji Casa Pablo, mieszczącej się na pograniczu Śródmieścia i Woli, pod adresem Grzybowska 5a. Według informacji zamieszczonych na stronie internetowej restauracji ideą tego miejsca jest przedefiniowanie pojęcia kuchni hiszpańskiej w Warszawie.

Wkrótce po zajęciu miejsca przy wskazanym stoliku, mieliśmy przyjemność poznać właściciela lokalu, szefa kuchni oraz managera restauracji. Wokół nas większość stolików była zajęta, a dominująca narodowość gości to Hiszpanie, co odebraliśmy jako pierwszy pozytywny sygnał. Wystrój restauracji jest dosyć przyjemny, na pewno ciepły, chociaż do nas nie trafiają kanapy w lekko klubowym stylu, pomimo że są one bardzo wygodne.



Croquetas liquidas zostają nam podane chwilę po zapoznaniu się z managamentem restauaracji.


Wewnątrz tych chrupiących kuleczek znajdziemy szynkę Iberico de Bellota i płynący sos beszamelowy. Pomimo dosyć ciężkich w trawieniu składników danie to stanowiło miłe rozpoczęcie posiłku, sos przyjemnie rozpływał się na języku, szynka uświetniła jego smak, a sama panierka była tak delikatna, że nic z niego nie ujęła.

Tak zaczęliśmy wstęp do bardzo obfitej uczty, której poszczególne składowe, a przede wszystkim doznania im towarzyszące mamy przyjemność opisać poniżej.

Ensalada de quinoa orgánica y veduras.


Świeże warzywa z dodatkiem organicznej quinoi, kiszonej czerwonej cebuli i pianką koziego sera pieszczą swoim delikatnym smakiem, podkreślonym przez czerwoną quinoę (bo jest też tam delikatniejsza biała) oraz wyrazistym smakiem koziego sera.

Terrina de foie casera.


Terriny z foie gras nie trzeba chyba nikomu polecać. Danie królów i rozkoszą jest każda porcja, która z widelca trafia do ust. Ten wyrafinowany smak oprawiony został marmoladą z fig oraz prażonymi orzeszkami.

Crema de garbanzos.



W kremie z ciecierzycy znajdujemy mięso, które swoją nazwą może odstraszać co bardziej wrażliwych gości, czyli ozorki wieprzowe. Zachęcamy jednak do spróbowania, szczególnie w tutejszej wersji ich przyrządzenia i podania. Ozór został pokrojony w bardzo cienkie płatki, które zostały uduszone w czerwonym winie, a następnie bardzo szybko zgrilowane z jednej i drugiej strony. Skutkiem tego otrzymujemy coś na kształt czipsów o smaku grilowanego mięsa z niewielką zawartością tłuszczu. Jest to naprawdę smaczne.

Gulas al ajillo.


To interesująco wyglądające danie stanowią młode węgorze, podane z obrączkami chilli i czosnku, jajkiem gotowanym w niskiej temperaturze i sosem z atramentu z kałamarnic. Dla wszystkich miłośników owoców morza już sam opis potrawy może przyprawić o przyjemne dreszcze. Tym bardziej warto wybrać się do Casa Pablo i spróbować tej pozycji. Jest ona niewiarygodnie zachwycająca w smaku i po prostu stanowi MUST w tej restauracji.

Salmon semi marinado.


Na tle młodych węgorzy pospolity łosoś musi zatem wypaść słabiej, pomimo że został zamarynowany w burakach, podany z tobiko (ikra ryb latających), żelem sojowym i emulsją z wasabi.  Tym bardziej, że pomimo obiecanego "semi marinado" nam wydał się marynowany jednak trochę zbyt długo.

Tartar de atun y dados de guacamole.


Trochę mniej zachwycił nas także tatar z tuńczyka, z guacamole, wakame (glon morski) i  uwieńczony gniazdkiem z ryżowego makaronu. Ta wersja guacamole była bardzo obfita w smaki wielu warzyw i całkowicie zdominowała mięso tuńczyka.

Pulpo a la Gallega.


Spore plastry ośmiornicy pozyskane zostały z ramion 6-ścio kilogramowego przedstawiciela tego gatunku. Mięsiste, ale nie gumowate, mięso o bardzo delikatnym smaku z doskonałą oliwą extra virgin Castillo de Canena z oliwek picual, z pierwszego zbioru i gotowanymi w niskiej temperaturze młodymi ziemniakami. To następne danie, które po spożyciu wymagało od nas chwili przerwy, aby móc ochłonąć po wrażeniach jakie nam dostarczyło. Kolejny MUST.

Carpacho de vieiras.


Jeszcze nie do końca otrząsnęliśmy się po ośmiornicy, a już pojawia się się carpaccio z małży św. Jakuba. I uwaga, podane zostało z domowej roboty foie gras mi-cuit, kwiatem kalafiora i grillowanym ananasem, skropione oliwą z oliwek Castillo de Canena wędzoną organicznnym dębem. Tej orgii już nie da się wytrzymać. Tak musi wyglądać kulinarny raj. W tej chwili apogeum zostało osiągnięte i już nic lepszego nie może nas spotkać. MUST nr 3! Danie to podawane jest sezonowo, więc byliśmy zachwyceni, że udało nam się na nie trafić.

Arroz meloso de pescado.


Na szczęście nasze emocje zostają delikatnie wygaszane. W przyjemny, słonawy sposób czyni to ryż w hiszpańskim stylu z kawałkami świeżej ryby, owocami morza, kawiorem i emulsją z papryczek piquillo. Bogactwo smaków świeżych owoców morza.

Vieiras con boletus consommé.


Kolejna pozycja, której nie trzeba przedstawiać, ani polecać. Tym razem sanżaki zostały podane z zupą kokosową zamkniętą w kulkach i consomme z grzybów. Następna wariacja, która przypomina o jakości kuchni w Casa Pablo.

Pez mantequilla.


Ryba maślana, obsmażana w uwielbianej przez nas oliwie z trufli, prażonym sezamie, podawana z brandade z dorsza, carpaccio z grzybów i kawiorem. Świetnie przyrządzony spory kawałek mięsa, bardzo soczysty świetnie komponował się kawiorem.Carpaccio z grzybów tak delikatne, że wręcz niewyczuwalne.

Akant Natalski z Morza Kantabryjskiego.


Oddzielną kartę w Casa Pablo stanowią ryby z Mercamadrid, największego targu żywności w Hiszpanii. Nasz akant podany został z duszonymi porami, marynowanymi w occie z Modeny i cytrynowym sosem Meuniere. Pierwszy raz mieliśmy do czynienia z akantem i już wiemy, że jest to jedna ze smaczniejszych ryb. Bardzo soczyste, jednocześnie nie za tłuste, sycące mięso.

Mollejas de ternera con tuetano.


Grasica cielęca to delikatne mięso o dosyć specyficznym smaku. Tu została podana w czosnkowo-cytrynowym chilli demi-glace ze szpinakiem, nitkami ze słodkich ziemniaków i puree z korzenia selera przyprawionego sumakiem. Jak do każdej grasicy podchodzimy z lekką ostrożnością, ta przeszła test bez zastrzeżeń, pomimo że bardziej odpowiada nam jej podanie jako część gęstej zupy czy gulaszu.

Rabo de vaca.



Zaznaczając, że zbliżamy się do końca tej uczty, jako ostatnia potrawa zostało podane mięso z ogona wołowego. Co prawda do tej pory myśleliśmy, że na ogon wołu składa się wyłącznie skóra i kości, ale jak widać uzbierała się spora mięsa chudego, całkiem delikatnego mięsa. Tu w sosie z czerwonego wina z chrupiącą ciecierzycą oraz słomkami ziemniaczanymi. Ciekawe doświadczenie.

Casa Pablo nas zachwyciło. Naprawdę nie wiemy, czemu do tej pory nie trafiliśmy do tego miejsca. Cel został osiągnięty, wyobrażenie kuchni hiszpańskiej zostało przedefiniowane. Niewątpliwie jest ona tu reprezentowana w najbardziej wyszukany i różnorodny sposób. Gratulujemy takiego bogactwa smaku, pomysłu, oryginalności, jakości składników i potraw z nich przyrządzanych. Miejsce obowiązkowe dla wszystkich poszukujących nowych smaków, czy nawet znanych składników kuchni hiszpańskiej, ale podanych w jakże inny sposób. W ogóle miejsce obowiązkowe dla każdego smakosza. Ogromnie dziękujemy za zaproszenie, niewątpliwie długo pozostaniemy pod wrażeniem tej restauracji.


Link do www: Casa Pablo

1 komentarz: